در ابتدا دستک‌هایی با پروفیل آهنی ترجیحا 40*80 میلی‌متر از ساختمان گرفته شده و براکت‌های آهنی (به شکل نبشی) بر روی بر روی آن جوش شده و سپس نبشی‌های آلومینیومی که سوراخ‌هایی شیار شکل دارند به این براکت‌ها پیچ می‌شوند و پس از آن ناودانی آلومینومی که اصلی‌ترین سازه در سیستم هنگ است، با پیچ و مهره به نبشی‌های آلومینیومی متصل می‌گردد. حالا ناودانی کوچک‌تری که پین استیل (بای ضد زنگ بودن) دارد، در دل ناودانی اصلی قرار میگیرد. لبه ورق‌های کامپوزیت مشابه روش فیکس خم شده و لبه‌های خم شده درون ناودانی کوچک رفته و پین ناودانی کوچک از شیارهای چکمه‌ای شکل که قبلا روی لبه‌های خمخورده ایجاد شده است، عبور می‌کند.
به دلیل این‌که ورق‌های کاست شده به پین ناودانی آویخته می‌شوند این روش را سیستم هنگینگ (هنگ به معنای آویزان شدن) و چون ناودانی به صورت ریلی عمل کرده و قابل رگلاژ است، این روش را سیستم ریلی می‌نامند.
مزایای روش هنگ
- این روش استاندارد‌ترین و متداول‌ترین روش اجرای نمای کامپوزیت در جهان است.
- زیرسازی در این روش بعد از نصب نیز قابل رگلاژ است.
- ورق‌ها و تایل‌های اجرا شده می‌تواند تک‌تک تعویض گردد.
- کل آب وارد شده در سیستم ریلی از طذیق ناودانی اصلی خارج شده و عملن نیازی به آب‌بندی به صورتی که در روش فیکس مورد نیاز است، وجود ندارد.
